Ineens ging het bergafwaarts
Eigenlijk ging het best goed met Bianca. Ze heeft een lieve vriend en ze volgde een traject met als einddoel een eigen appartementje. Toch wilde ze terug naar haar moeder, maar eenmaal daar ging het vrij snel bergafwaarts. Ze liep weg van huis. Gelukkig kon ze al snel via haar schoonvader ergens logeren. Samen met hem ging ze op zoek naar een permanente oplossing en zo klopten zij aan bij MEE.
Een schoonmaakbaan, dat is wat ik wil!
De cliëntondersteuner van MEE gaat met Bianca in gesprek over vragen zoals:
- Hoe zou je willen wonen en wat heb je daarbij nodig?
- Wat zou je willen qua werk; waar liggen je kwaliteiten en wat vind je lastig?
Over werk hoeft Bianca niet lang na te denken: “Ik wil graag een schoonmaakbaan. Dat is het enige wat ik echt goed kan en ik vind het ook leuk! Maar ik heb wel iemand nodig die mij helpt om daar te komen.”
De eerste keer meteen raak
Samen met MEE stuurt ze een mail naar een uitzendbureau en dan gaat het snel. Bianca wordt uitgenodigd voor een kennismaking en ze bereidt dit gesprek samen met MEE goed voor. Met haar vriend fietst ze er naar toe en het is meteen raak: het gesprek verloopt goed, er is een klik en Bianca kan meteen voor 20 uur in de week aan de slag.
Die baan is als een katalysator: als je één ding in beweging zet dan werkt dat door op andere terreinen.
Een eigen huis
De zoektocht naar een geschikte woonplek gaat nog door. Door haar depressiviteit en haar kwetsbaarheid hoort daar ook een passende behandelgroep bij. Het kan dus nog even duren. Maar de gesprekken met de cliëntondersteuner en de baan hebben Bianca ook al veel opgeleverd. Bianca: ” Ik heb meer zelfvertrouwen en weet nu beter wat ik kan en wil.”
Mensen perspectief bieden, dat is eigenlijk wat we doen
De cliëntondersteuner van Bianca is tevreden: “Al met al is er nog een weg te gaan, maar voor mij telt niet zozeer het einddoel. Het gaat mij om de weg er naar toe. Hoe kan ik Bianca steunen bij de dingen waar ze op dit moment mee bezig is en waar ze iets mee wil? Ik laat haar voortdurend zelf de keuzes maken, in kleine stapjes. En als er dan iets op gang komt, zonder dat ik het allemaal overneem, dan is voor mij zo’n traject al geslaagd. Mensen weer perspectief laten zien, dat is eigenlijk wat we doen.”